سال 107 هجری قمریسال ۱۰۷ هجری قمری، هفتمین سال از قرن ۲ قمری و مصادف با سال ۱۰۴ هجری شمسی است. در این سال رویدادها و وقایع نظامی و غیرنظامی مختلفی در جهان اسلام رخ داد، مانند: تجدید بنای شهر بلخ به دستور اسد بن عبدالله قسری حاکم خراسان، شیوع طاعون در شام، فتوحات و لشکرکشی به سرزمین‌های روم، ماوراءالنهر، سند، اسپانیا و اندلس و درگذشت برخی از شخصیت‌های مشهور همچون سلیمان بن یسار و ... . ۱ - رویدادها• اسد بن عبدالله قسری، حاکم خراسان گروهی از مبلغان و داعیان بنی‌عباس را دست‌گیر کرد و ایشان را کشته و بر دار کشید. • اسد قسری، شهر «بلخ» را تجدید بنا کرد و برمک ابوخالد بن برمک، عهده‌دار بنای شهر شد. • اسد پس از بنای مجدد شهر، سربازان و فرماندهان را به آن‌جا منتقل کرد. • برکناری جراح حکمی از امارت ارمنستان و آذربایجان و نصب مسلمة بن عبدالملک به‌جای وی. • خالد قسری، امیر عراق، جنید مرّی را به‌جای عمرو بن مسلم باهلی به امارت سند گمارد. •ابن ابی‌لیلی (محمد بن عبدالرحمان) به قضاوت شهر کوفه منصوب گردید و ۳۳ سال در این مقام باقی ماند. • چندین امیر (بین سال‌های ۱۰۷-۱۱۲ ق) امارت اندلس را بر عهده گرفتند که مدت ولایت هیچ‌یک طولانی نبود. • شیوع طاعون در شام. ۲ - وقایع نظامیفتوحات و لشکرکشی به سرزمین‌های روم، ماوراءالنهر، سند، اسپانیا و اندلس: • معاویة بن هشام با نیروهای رزم تابستانی به سرزمین روم لشکر کشید و در این لشکرکشی، سپاهی از نیروهای دریایی به فرماندهی میمون بن مهران و نیز نیرویی زمینی به فرماندهی مسلمة بن عبدالملک وی را همراهی کردند. معاویه به نواحی «کبادوکیا» حمله برد و ضمن استیلا بر قیصریه، شهر «نیقیه» را در معرض تهدید قرار داد. • ناوگان مغرب تحت فرماندهی بشر بن صفوان، امیر افریقیه بر جزیره سیسیل یورش برد و بشر با اسیران فراوانی به قیروان بازگشت. • اسد بن عبدالله قسری، فرمانروای خراسان، به ناحیه طالقان حمله کرده و «نمروز» حاکم آن سامان به دست وی اسلام آورد. اسد سپس به «غور» لشکر کشید. • جنید بن عبدالرحمان برّی تعدادی از شهرهای ناحیه سند را تصرف کرد. • عنبسة بن سحیم، امیر اندلس در نواحی علیای رن (رون) در فرانسه شکست خورد و به شهادت رسید. • شورش کشاورزان قبطی مصر به سبب افزایش مالیات و خراج‌شان. ۳ - درگذشتگان• سلیمان بن یسار. • عنبسة بن سحیم. • قاسم بن محمد ابی‌بکر. ۴ - منبععبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۲۹۴. |